Het is laat in de ochtend als we aankomen bij ons hotel in Edmonton Green, na een reis die om half 4 die ochtend begon. Edmonton Green is een multi culti wijk in het oosten van Londen, die ik met een knipoog klein Turkije noem. We zijn uitgeput van alle vertragingen gedurende de reis, maar vol enthousiasme over wat ons dit weekend te wachten staat: 5 jaar Tribal Remix, 10 jaar Masmoudi en OOOOHHH MY WORRD; twee dagen lang gedrilld worden door Rachel Brice en Mardi Love!!!
Omdat onze hotelkamer nog niet klaar is, besluiten we de deur uit te gaan voor koffie en ontbijt. Een paar deuren verder stappen we een klein restaurant binnen. Het Turkse ontbijt wordt ons aangeraden. Het ene na het andere schaaltje met Turkse goedheid wordt ons geserveerd; ingemaakte zwarte olijven, yoghurt, gegrilde halloumi, honing, gebakken champignons en aubergines, allerhande lekkernijen en een grote mand met brood om het af te maken. Ons weekend kan wat ons betreft niet beter beginnen. Je snapt dat wij waggelend onze weg naar het hotel voortzetten. ’s Avonds knappen we ons snel op, om met onze dansvriendin Nour el Ain uit Nijmegen dè galashow van het jaar bij te wonen. En we genieten van het begin tot het eind. Wat een tribal spektakel! We genieten van Zoë Choomchor, Hilton LiJun, Masmoudi, Josefine Wandel, Charlotte Wassel, FireWater. En oooohhh Mardi Love en Rachel Brice!!! Met als hoogtepunt een duet van deze twee wereldsterren dat niet vermeld stond in het programmaboekje. Verrassing! Aan het eind voelen wij ons overweldigd, en springen de tranen mij bijna in de ogen van al het dansgeweld. Maar geen tijd om er lang bij stil te staan, want we moeten zo snel mogelijk naar bed. De volgende ochtend om 9.00 uur worden we in de studio verwacht voor de start van de intensive. Mardi Love laat er geen gras over groeien. In een vlot tempo legt ze ons het principe van layering uit. Met je heupen accenten maken, terwijl je armen in een ander tempo en patroon het geheel omlijsten. Of mindblowing combinaties maken met je heupen en borst waarin je steeds hetzelfde doet, maar veranderd van tempo en accenten. Mardi maakt heel slim gebruik van de ruimte door de danseressen telkens in een stroom door de zaal te laten bewegen; geen gedoe voor de spiegels, en je traint meteen je travelpassen tijdens de torsocombo's, meer layering! Het is ook echt enorm genieten van haar muziekkeuzes. Van zeer oude swingnummers inclusief kraak en oost Europese muziek, naar Amerikaanse country en oude jazz. ’s Middags begint Rachel Brice met het verzamelen van onze vragen. Wat zouden wij graag willen leren? Waar lopen we tegen aan in onze eigen studie? Mijn hoofd is veel te moe om na te denken, maar de vragen die gesteld worden door andere danseressen in de groep, zorgen er voor dat ik even mijn oren spits. Want ja, hoe houd je je eigen techniek hoog? Hoe kan je voor jezelf je persoonlijke drillsessies leuk en interessant houden? Maar ook de vraag over hoe je trouw blijft aan je eigen scheppingsdrang en behoefte om je als artiest creatief te blijven ontwikkelen en tegelijkertijd toch aan de verwachtingen van de klant en of het publiek te voldoen? Hoe maak je bij gebrek aan inspiratie toch je choreografie af? Allemaal erg interessant om even bij stil te staan en input te krijgen. Met een aantal dansoefeningen in het donker (!) laat Rachel ons ervaren hoe het is om in de zone (of flow) te zitten en van daaruit weer je focus op te pakken en jezelf te presenteren. In de buurt van de studio vinden we een Engels-Turks eettentje waar wij ons te goed doen aan lokale lekkernijen als chips 'n cheese en falafel en haloumi. Best of both worlds! Deze lieve mensen waren ook lifesavers met hun grote bekers lekkere koffie 'to go' voor een zacht prijsje. 's Avonds is het onze beurt om te schitteren op het podium. Samen met Nour el Ain laten wij onze geliefde dans Nau Ashta zien. Deze dans heeft een lange geshiedenis voor ons; we dansten haar met Aziza's Angels onder andere op Emporium Vernesque en Shimmy Shake. Daar hebben we ook coaching ontvangen door Aisa Lafour en Sheila Zeebregts. Deze dans hebben we zo veel getraind dat bleek dat ze nog helemaal in ons lijf zat toen we weer gingen oefenen voor Tribal Remix. De choreografie is gemaakt door onze docente Annelies Miller. De kostuums zijn handgemaakt door Angela. Na ons optreden kregen we een aantal heel fijne reacties, van sommige mensen waren we zelfs favoriet! Maar ook nu hebben wij geen tijd om lang na te kletsen met de andere danseressen. Het was een lange dag en ons bed roept! Morgen moeten we tenslotte weer fris en fruitig zijn voor 6 uur workshop. Zondag, onze laatste dag met Rachel en Mardi. Rachel start onze dag goed door ons een leuk en eenvoudig toe te passen studieschema aan te leren. Als soldaten worden wij in rijen opgesteld en ondergaan we een streng regime van hip-ups, maya's, etc. afgewisseld door yoga-oefeningen. Door de constante formatiewissels bewegen we de hele zaal door terwijl we onze combo's trainen. Rachel leert ons te spelen met vertragingen, travelpassen en locks. Ik word hier erg blij van! Ook Mardi daagt ons weer uit. En hoe! In hoog tempo stampt ze met gemak er twee choreo's bij ons in en werkt ze ook met ons aan onze zill-techniek. En alhoewel iedereen ontzettend moe is van alle info, fysieke activiteit en de vele indrukken die zo'n weekend als dit met zich meebrengt wil niemand van ons iets weten van pauzes ("Do you need a little break?" "Yes!!" "Do you want five or ten minutes?" "FIVE!!"). Supergemotiveerd zwoegt iedereen door tot het einde. Met verve haalt iedereen zijn certificaat. Nog nadampend van het zweet, worden we na de workshops op de foto gezet. Een leuk aandenken voor thuis. Trillend van de vermoeidheid, maar met nog voldoende energie om te eten met onze lieve dansvriendin Kathy uit Duitsland, begeven we ons naar het Turks restaurant van de eerste dag. Het was heerlijk om haar weer te zien en om haar te vertellen over alle spannende plannen van El Yasmine. Iedereen denkt een zeer eenvoudige maaltijd besteld te hebben. Niets is minder waar! Bij elk gerecht horen sidedishes. En aangezien het personeel van het restaurant haar gasten graag een warm Turks welkom geeft, wordt onze tafel ook nog eens volgezet met heerlijkheden van het huis. Met als toetje van het huis een heerlijke Turkse rijstpudding, die bij niemand meer erbij paste... Gelukkig werden we aangespoord om restjes lekker mee te nemen, de rijstpudding was een fantastisch ontbijtje. Je snapt, dat wij ook nu weer ons rollend naar ons hotel begaven. Gelukkig was het dichtbij. Nu een week verder, zijn wij nog steeds bezig met het verwerken van alle input. Wij hebben zoveel materiaal gekregen om over na te denken en mee te oefenen. Zoveel inspiratie gehaald uit onze mede danseressen. Blij, voldaan, overweldigd :-)
0 Reacties
|
AuteurWij zijn Raimunda en Angela, samen vormen we El Yasmine. Hier schrijven we over alles wat ons bezighoudt, en wat we zoal doen in het kader van El Yasmine. Archieven |